توریست-مهاجر ایرانی پدیده جدید کانادایی
آخرین آمار رسمی منتشر شده از سوی دولت فدرال کانادا حکایت از موفقیت جدید ایرانیان پس از نزدیک به هشت ماه تلاش دارد که در عرصه جدیدی آن‌ها را بالاتر از تمامی کشورهای جهان قرارداد!
درحالی‌که شمار ایرانیانی که با دریافت ویزای توریستی خود را به کانادا رسانده و پس از مدتی تقاضای پناهندگی می‌کنند به شکل محسوسی در ۱۵ ماه گذشته افزایش‌یافته، در آمار ماه اوت ۲۰۱۹ توریست‌های ایرانی باپشتکاری قابل‌تحسین بالاخره هندی‌ها را پشت سر گذاشته و با ۶۵۰ مورد درخواست پناهندگی طی ماه اوت در صدر جدول جای گرفتند!
البته درمجموع درخواست‌ها از ژانویه تا اوت ۲۰۱۹، هنوز هندی‌ها با ۴۴۳۰ مورد در رتبه اول و ایرانیان با ۳۷۷۰ درخواست در رتبه دوم در جدول متقاضیان پناهندگی جای دارند ولی با توجه به محبوبیت شدید این فرم از مهاجرت سریع‌السیر و رقابت برای دریافت کمک‌های مختلف دولتی و استانی در کانادا، انتظار می‌رود این فاصله طی ماه‌های آینده از بین رفته و ایرانیان در این بخش هم به‌عنوان برترین کشور شناخته شوند!
گفتنی است شمار توریست‌های قلابی در ماه‌های اخیر به‌اندازه‌ای زیاد شد که مأمورین مرزی کانادا دست به مصاحبه با برخی از این توریست‌ها در فرودگاه‌های اروپا (به‌ویژه ترکیه) و همچنین در فرودگاه‌های کانادا زدند و سعی کردند با طرح سؤالات مختلف از نیت اصلی آن‌ها از سفر به کانادا آگاه شده و در صورت قانع نشدن برخی از آن‌ها را پیش از ورود به کشور دیپورت کردند!
جالب‌تر اینکه برخی از این توریست‌ها که ظاهراً پناهنده شدن به برخی از کشورهای اروپایی را به سفر به کانادا ترجیح می‌دادند و قبلاً در تلاش برای دریافت ویزای شنگن ناکام مانده بودند، با ویزای کانادا از ایران خارج شده ولی پرواز کانکشن آخر را رها کرده و در ترانزیت یکی از کشورهای اروپایی اعلام پناهندگی کرده‌اند! به‌عبارت‌دیگر کار به‌جایی رسیده که دریافت ویزای کانادا برای این دسته از توریست‌ها ساده‌تر از گرفتن ویزای شنگن بوده!
دریافت کمک‌هزینه ماهیانه، تحصیل رایگان فرزندان و بیمه پزشکی رایگان به همراه عدم زندگی در کمپ و آزادی انتخاب هرکدام از استان‌ها برای ادامه زندگی سبب شده تا تعداد زیادی از ایرانیان با پرداخت مبالغی به شرکت‌هایی که حالا علناً شعار از دریافت ویزا تا تائید پناهندگی کانادا با شما هستیم را در فیس‌بوک و تلگرام تبلیغ می‌کنند، راهی کانادا شوند.
آمار سال جاری و روندی که توریست‌های ایرانی برای رسیدن به رتبه نخست طی کرده‌اند قابل‌توجه است. در ماه ژانویه ۵۷۵ ایرانی درخواست پناهندگی کرده‌اند و در فوریه ۳۹۵، مارس ۳۵۵، آوریل ۳۷۵، می ۴۰۰، ژوئن ۴۱۰، جولای ۶۱۰ و در اوت شمار آن‌ها به ۶۵۰ نفر رسیده. تمامی این عده در چهار استان انتاریو، بریتیش کلمبیا، کبک و منیتوبا درخواست خود را ثبت کرده‌اند که البته سهم انتاریو به شکل قابل‌توجهی بیش از سایر استان‌هاست و ۷۰ تا ۷۵ درصد متقاضیان را شامل می‌شود و منیتوبا امسال درمجموع فقط پذیرای ۲۰ متقاضی ایرانی است.
اهمیت آمار اخیر زمانی بیشتر مشخص می‌شود که در نظر بگیریم در کل سال 2015 فقط ۱۵۰ نفر و در سال ۲۰۱۶ هم تنها ۲۸۵ ایرانی از کانادا تقاضای پناهندگی کرده بودند و این آمار در مهرو آبان یاد شده شامل پناهندگان واقعی هم می‌شده که از طریق دفتر سازمان ملل به کانادا رسیده بودند!
شکی نیست انتشار این مقاله قطعاً واکنش برخی از این توریست- پناهنده‌ها را به همراه خواهد داشت و عبارت‌هایی ازجمله جای شمارا که تنگ نکردیم، «خوبه حالا شما نمی خوای خرج ما را بدی»، «خودش اومده و حالا شده ضد مهاجر»، «پس حس هموطن دوستی کجا رفته؟» در بازخورد این مطلب در جامعه ایرانی کانادا مطرح می‌شود (البته اگر نخواهیم به واکنش‌های رکیکی که حالا در پای مطالب فارسی‌زبان عادی شده‌اند اشاره‌کنیم).
ولی این عزیزان پیامدهای متعدد روش رسیدن به اقامت احتمالی در کانادا را در نظر نمی‌گیرند.
بدون شک هر انسانی آزاد است در هر مرحله از زندگی برای آینده خود تصمیم بگیرد و انتخاب محل سکونت هم یکی از این انتخاب‌هاست. ولی دریافت ویزای کانادا با مدارکی کاملاً ساختگی از سوی برخی از این عده قبل از هر چیز دریافت ویزای کانادا برای متقاضیان واجد شرایط با مدارک واقعی را به‌مراتب مشکل‌تر کرده و شنیده‌ها دریکی دو ماه اخیر از رد درخواست بسیاری از تقاضای ویزای کانادا برای افراد بعضاً شناخته‌شده و افرادی دارای مدارک کامل می‌دهد که شاید سال گذشته با همین شرایط به‌راحتی ویزا دریافت می‌کردند.
از طرفی نباید فراموش کنیم باسیاستی که دولت آمریکا در پیش گرفت و از اعطای ویزا به ایرانیان در اکثر موارد خودداری می‌کند، کانادا تنها امید بسیاری از خانواده‌ها برای ملاقات با عزیزانشان در برخی از نقاط مرزی بین دو کشور است والا با دشوارتر شدن روند اعطای ویزای کانادا، آن‌ها حتی از این امکان هم محروم شده و با توجه به عدم امکان خروج عزیزانشان از آمریکا، دوری اجباری را لااقل برای چند سال دیگر باید تحمل کنند.
از سوی دیگر آن دسته از پناه‌جویان واقعی که به خاطر مشکلات گوناگون سیاسی -اجتماعی از ایران خارج‌شده و مترصد ورود به کشور ثالثی چون کانادا هستند، حالا صدها توریست- پناهنده را در صف مقابل خود می‌بینند که به قول خودشان «از زرنگی‌شان استفاده کرده» و خود را به «سفره‌ای که تاب حال برای دیگران پهن بوده» رسانده‌اند و حتی در موردی یکی از این توریست-پناهنده ها یک هفته پس از حضور در کانادا، با ثبت شرکت و افتتاح حساب تجاری درصدد صادرات و واردات با ایران (همان کشوری که به ادعای خودش امکان زندگی عادی را از او گرفته) برآمده!
گرچه کاملاً بعید است انتشار مطالبی ازاین‌دست تغییری در رفتار این گروه توریست- پناهنده بدهد و تنها واکنش کشور میزبان (عدم اعطای ویزای توریستی به مسافران ایرانی در ژاپن و صربستان در فرودگاه مقصد) می‌تواند این روند را عوض کند، ولی میلیون‌ها ایرانی ساکن آمریکای شمالی از این پس در صورت رد درخواست ویزای اعضای خانواده‌شان، پس‌زمینه خوبی برای درک علت آن خواهند داشت.
