پناهجویان در آلمان! دیگر خبری از فرش قرمز نیست…

نزديک به ۴ سال پس از اين که تقريباً يک ميليون نفر آواره و پناهنده با سياست درهاي باز آنگلا مرکل و دولتش مواجه شدند، آلمان به آرامي و در سکوت کامل در حال بستن درهاي خود به روي درخواست هاي پناهندگي است و اخراج کساني که پرونده پناهجويي آن ها رشد شده را تشديد کرده است. اين متد جديد برخورد با پناهجويان حتي با کاهش ۸۰ درصدي ورودي پناهندگان نسبت به بحران سال ۲۰۱۵ همچنان ادامه داشته و حتي بدتر نيز شده است. روز چهارشنبه گذشته، هورست سيهوفر، وزير کشور دولت ائتلافي آلمان اعلام کرد که در سال ۲۰۱۸، آلمان نزديک به ۱۸۵٫۰۰۰ درخواست پناهندگي دريافت کرده است که نسبت به سال قبل از آن نزديک به ۱۷ درصد کاهش داشته است در حالي که اين رقم در اوج بحران پناهجويان و هجوم آن ها به اروپا و بخصوص آلمان، به ۸۹۰٫۰۰۰ درخواست بالغ مي شد.

سيهوفر در اين باره چنين مي گويد: «ما اکنون مشکل را تحت کنترل داريم و همه چيز را منظم کرده ايم. ما براي کساني که در معرض خطر هستند حمايت ايجاد مي کنيم. با اين وجود، اين افراد تا زماني مي توانند از حقوق پناهجويي برخوردار باشند که بتوانيم کساني که نياز به حمايت ندارند را به کشورهايشان بازگردانيم». وي با حالتي مفتخرانه اعلام کرد که عدد توافق شده با ديگر اعضاي ائتلاف دولت در بيشترين حد ممکن قرار داشته است.

کاهش درخواست ها، افزايش اخراج ها

اما چيزي که وزير کشور آلمان به آن اشاره نکرد اين بود که در حالي که تعداد درخواست هاي پناهجويي به شدت کاهش يافته است، تعداد کساني که پس از رد درخواست پناهجويي از کشور اخراج مي شوند به شدت افزايش يافته است و همچنان در حال افزايش است. اسناد و ارقام ارائه شده توسط وزير کشور در پاسخ به سوال قانونگذاران حزب چپ کشور ارائه شده که نشان مي دهد پس از بحران مهاجران تعداد اخراجي ها از کشور سالانه تقريباً دو برابر شده و در سال گذشته به بیست هزار نفر رسيده است و عليرغم کاهش در تعداد درخواست هاي پناهندگي، اين درصد تقريباً بدون تغيير باقي مانده است.

سال گذشته بيش از ۸۰۰۰ پناهجو به ديگر کشورهاي عضو اتحاديه اروپا فرستاده شده اند که اولين بار از طريق آن کشور وارد اتحاديه اروپا شده اند. تعداد اخراجي ها، همچنين، پرده از کشمکش کشورهاي اروپايي بر اسر اين که چه کشوري مسئول رسيدگي به درخواست هاي پناهجويان است بر مي دارد. بيش از ۳۰ درصد افرادي که به ديگر کشورهايي اروپايي عودت داده شده اند به ايتاليا بازگردانده شده اند در حالي که يونان از پذيرش بخش اعظم درخواست هاي صورت گرفته توسط آلمان براي پذيرش مهاجراني که از طريق اين کشور وارد اتحاديه اروپا شده اند سرباز زده و کشور مجارستان نيز به هيچ درخواستي از جانب دولت آلمان پاسخ مثبت نداده است.

همچنين اين آمارها بر اين دلالت دارد که دولت آلمان در سياست موسوم به «Wilkommenskultur» به معناي «فرهنگ خوشامدگويي» به مهاجران بازنگري کرده است، سياستي که در سال ۲۰۱۵ و در برابر موج مهاجران در پيش گرفته شد. آنگلا مرکل در آن سال با باز کردن درهاي کشورش به روي بيش از يک ميليون مهاجر و پناهجو، در سخناني مشهور و براي تهييج مردم کشورش به خوشامدگويي به پناهجويان عمدتاً آفريقايي و آسيايي چنين گفت: «ما مي توانيم» (Wir Schaffen Das).

محبوبيت احزاب چپگرا

از آن روز به بعد، حزب مخالف مهاجران موسوم به آلترناتيو براي آلمان (Alternative for Germany (AfD)) با افزايش محبوبيت در سر صندوق هاي رأي مواجه شده است. چندين مورد جرم و جنايت قابل توجه از جانب مهاجران نيز باعث تحت تاثير قرار گرفتن افکار عمومي و افزايش نارضايتي از هجوم پناهجويان و ورود آن ها به کشور شد؛ از جمله تجاوزات جنسي دسته جمعي در عصر روز کريسمس سال ۲۰۱۵-۱۶ در شهر کلن که در آن چندين زن توسط دسته هايي از «مردان کشورهاي شمال آفريقا» مورد حمله و تجاوز قرار گرفتند. تابستان سال گذشته،پس از آن که يک مرد محلي توسط دو مهاجر به ضربات چاقو به قتل رسيد اعتراضات خياباني در شهر چمنيتز در شرق کشور به خشونت کشيده شد.

واکنش هاي منفي مردم به اين اتفاقات باعث شد که احزاب دولت مرکزي آلمان تصميم به اتخاذ سياست هايي سختگيرانه تر در قبال مهاجرت و پناهجويي بگيرند. اين موضوع بخصوص در ميان اتحاد دموکرات مسيحي مرکل و حزب باورايايي متحدش، حزب اتحاد اجتماعي مسيحي مورد توجه قرار گرفت که رهبري آن را سيهوفر بر عهده داشت. اما هيچ تضميني وجود ندارد که سختگيري در ماجراي پناهجويان بتواند رأي هاي بيشتري را به صندوق احزاب دولت مرکزي آلمان سرازير کند. در حالي که سيهوفر از سياست موسوم به «نقشه هوشمندانه مهاجرت» خود و متحدانش حرف مي زد، حزب متبوعش در رقابت با حزب راستگراي آلترناتيو براي آلمان و حزب چپگراي سبزها که سياست هايي ليبرال تر را در قبلا بحران مهاجرت دنبال مي کند شکست خورد. پس از اين شکست بود که سيهوفر از رياست حزب خود کنار زده شد.

کشورهاي امن

هفته گذشته، پارلمان آلمان تصويب کرد که کشورهاي مراکش، الجزاير، تونس و گرجستان را به فهرست «کشورهاي امن اصلي» اضافه کند که بدست آوردن پناهندگي در آلمان را براي شهروندان اين کشورها که خود را به آلمان رسانده اند بسيار دشوار کرده است. بر اساس گزارش وزارت کشور آلمان، در سال۲۰۱۷ بيش از ۱۵۰۰۰ پناهجو از اين ۴ کشور در آلمان درخواست پناهندگي داده اند که تنها به ۴ نفر از آن ها پاسخ مثبت داده شده است. به حدود ۳۰۰ نفر ديگر از اين تعداد نيز حمايت هاي انسان دوستانه موقت داده شده بود که با قرار گرفتن کشورهاي فوق در زمره کشورهاي امن، اين افراد نيز ناچار به ترک آلمان خواهند بود.

پناهندگي در آلمان

در حالي که سيهوفر مي گويد که دسته بندي مجدد درخواست هاي پناهندگي، باعث تسريع در فرآيند رسيدگي به پرونده هاي درخواست پناهندگي خواهد شد، لوييز آمستبرگ، سخنگوي امور مهاجرت از حزب سبزها با اين ديدگاه کاملاً مخالف است و مي گويد: «شخصاً فکر مي کنم که بدترين چيز در مورد اين موضوع اين است که مي خواهد اين طور وانمود کند که رده بندي مجدد اين ۴ کشور مي تواند به طور عميق به حل مشکلاتي که ما با سياست هاي پناهجويي مان داريم منجر شود».